Γράφει η Δώρα Ιωακειμίδου
"Ο αθλητισμός ωφελεί μέχρι να κοκκινίσουν τα μάγουλά σου. Από κει και πέρα είναι βλαβερός και καταστρέφει το μυαλό".Tην ιδιαίτερη ρήση παρέδωσε στην παρακαταθήκη αποφθεγμάτων ο Κυνικός φιλόσοφος Διογένης. Υπό το πρίσμα της αφοριστικής αυτής σκέψης, διάβασα το άρθρο του Βασίλη Σαμπράκου με τίτλο “Το καλύτερο trial ποδοσφαίρου για τον πιτσιρικά σου” (gazzetta24/3/2015).
Σπανίως σχολιάζω άρθρα, καθώς κανένα νόημα δεν έχει για μένα να εμπλέξω τις προσωπικές μου απόψεις σε θέσεις έτερες και παγιωμένες.
Το θέμα όμως το άρθρου, ακουμπάει απόλυτα στην πολύχρονη εμπειρία μου, τις ιδιότητες που πλέον φέρω, αλλά κυρίως στα βιώματά μου από "το σύμπλεγμα των ακαδημιών" που για χρόνια υπηρετώ με συνέπεια. Γιατί μόνο ως σύμπλεγμα* θα μπορούσε να κριθεί κάτι τόσο πολυδαίδαλο και πολυεπίπεδο, όπως είναι οιΕλληνικές Σχολές Ποδοσφαίρου.
Σπανίως σχολιάζω άρθρα, καθώς κανένα νόημα δεν έχει για μένα να εμπλέξω τις προσωπικές μου απόψεις σε θέσεις έτερες και παγιωμένες.
Το θέμα όμως το άρθρου, ακουμπάει απόλυτα στην πολύχρονη εμπειρία μου, τις ιδιότητες που πλέον φέρω, αλλά κυρίως στα βιώματά μου από "το σύμπλεγμα των ακαδημιών" που για χρόνια υπηρετώ με συνέπεια. Γιατί μόνο ως σύμπλεγμα* θα μπορούσε να κριθεί κάτι τόσο πολυδαίδαλο και πολυεπίπεδο, όπως είναι οιΕλληνικές Σχολές Ποδοσφαίρου.
Αν σε κάποιον δημοσιογράφο, έρχονται λόγω δημοφιλίας μέσω email ερωτήσεις των γονιών για ακαδημίες, τουρνουά, camp και δοκιμές με ξένους σκάουτερς μεγάλων ομάδων, φανταστείτε τι μπορεί να συμβαίνει στις δικές μου ηλεκτρονικές διευθύνσεις, όταν καθημερινά συναλλάσσομαι με δεκάδες προπονητές, γονείς, αθλητές, παράγοντες, θεσμικούς φορείς.
Αλλωστε, ένας από τους βασικούς άξονες του Οργανισμού Ανάπτυξης Σχολών Ποδοσφαίρου (ΟΑΣΠΕ) που ίδρυσα πριν αρκετά χρόνια είναι εκτός της πάταξης της παραοικονομίας του παιδικού ποδοσφαίρου μέσω συνεργειών, η ενημέρωση και η προστασία των εμπλεκομένων, η χαρτογράφηση των Ακαδημιών όλης της χώρας.
Θεωρώ τη συνεισφορά του ουσιαστική και εν πολλοίς αποτελεσματική, ενώ υπάρχει και συνέχεια.
Αλλωστε, ένας από τους βασικούς άξονες του Οργανισμού Ανάπτυξης Σχολών Ποδοσφαίρου (ΟΑΣΠΕ) που ίδρυσα πριν αρκετά χρόνια είναι εκτός της πάταξης της παραοικονομίας του παιδικού ποδοσφαίρου μέσω συνεργειών, η ενημέρωση και η προστασία των εμπλεκομένων, η χαρτογράφηση των Ακαδημιών όλης της χώρας.
Θεωρώ τη συνεισφορά του ουσιαστική και εν πολλοίς αποτελεσματική, ενώ υπάρχει και συνέχεια.
Πράγματι, η πλειοψηφία των μηνυμάτων που κι εγώ δέχομαι (όπως και κάθε σχετικός ή άσχετος με τον χώρο), αφορά σε ερωτήσεις τύπου “τι λες για αυτή την ακαδημία;”, “τι νομίζεις για αυτό το trial, να στείλω τον πιτσιρικά;”, “τι άποψη έχεις για αυτό το camp; Αξίζει;”, “να στείλω τον γιο μου να δοκιμαστεί;” “τι άποψη έχεις για αυτόν τον προπονητή ακαδημιών; "σε ποια ακαδημία να γράψω το παιδί μου”.
Σε αντίθεση με τα παιδιά που είναι απολύτως συνειδητοποιημένα και ρωτούν ευθέως: "Τι πρέπει να κάνω για να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής;", "Ξέρετε κάποιον καλό μάνατζερ να με αναλάβει;"
Πρόκειται για εντελώς διαφορετική προσέγγιση. Και αξίζει να αναλυθεί ως επιμέρους δεδομένο σε άλλο άρθρο.
Σε αντίθεση με τα παιδιά που είναι απολύτως συνειδητοποιημένα και ρωτούν ευθέως: "Τι πρέπει να κάνω για να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής;", "Ξέρετε κάποιον καλό μάνατζερ να με αναλάβει;"
Πρόκειται για εντελώς διαφορετική προσέγγιση. Και αξίζει να αναλυθεί ως επιμέρους δεδομένο σε άλλο άρθρο.
Οταν ένας δημοσιογράφος, που ναι μεν έχει άποψη για τον χώρο, ειδικός όμως δεν είναι στο παιδικό ποδόσφαιρο, καλείται να πάρει δημόσια θέση για το πως θα διαχειριστούν οι γονείς το παιδί τους σε ό,τι αφορά στην εξέλιξή του, τότε τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά. Οταν ένας γονιός ή ένας νεαρός αθλητής ρωτά έναν δημοσιογράφο, επειδή απλά τον ξέρει από τα ΜΜΕ για το τι θα πρέπει να κάνει, τότε φταίμε όλοι που φτάσαμε ως εδώ.
Και δεν το γράφω για να μειώσω τον ρόλο κανενός. Με κάθε σεβασμό στο έργο του καθενός, οφείλω να υπογραμμίσω πωςείναι διαφορετικό να εκφέρεις την άποψη σου περιγράφοντας μιαν αθλητική συνάντηση, και εντελώς άλλο να απορρίπτεις συλλήβδην... "τα πάντα όλα" που αφορούν έστω και στο σαθρό οικοδόμημα που δημιούργησε η ανοχή της Πολιτείας στον αθλητισμό.
Και δεν το γράφω για να μειώσω τον ρόλο κανενός. Με κάθε σεβασμό στο έργο του καθενός, οφείλω να υπογραμμίσω πωςείναι διαφορετικό να εκφέρεις την άποψη σου περιγράφοντας μιαν αθλητική συνάντηση, και εντελώς άλλο να απορρίπτεις συλλήβδην... "τα πάντα όλα" που αφορούν έστω και στο σαθρό οικοδόμημα που δημιούργησε η ανοχή της Πολιτείας στον αθλητισμό.
Καμιά αμηχανία δεν προκύπτει σε κάποιον που γνωρίζει άψογα ένα θέμα, έχει επιχειρήματα και δεν τον απασχολεί αν θα τσαλακώσει την εικόνα του, όταν καλείται να πάρει θέση.
Σαφώς όμως, όταν κάποιος που λογίζει τον εαυτό του ως ειδήμων σκοπεύει να επηρεάσει, να προβληματίσει, να απογοητεύσει έναν γονιό επειδή γνωρίζει εκ των έσω πράγματα και καταστάσεις, ο οποίος γονιός στη συνέχεια θα αναγκαστεί να απογοητεύσει τον πιτσιρικά του, τότε πράγματι, νοιώθει αμήχανα.Πως να πει κάποιος που ανήκει "στο σύστημα", μην πας το παιδί σου στο τάδε καμπ, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα! Πώς να πει κάποιος που γνωρίζει εκ των έσω πώς γίνονται οι συναλλαγές μάνατζερ - ομάδων, τον λόγο που δεν παίζει το δικό του παιδί, και παίζει του... γείτονα;
Σαφώς όμως, όταν κάποιος που λογίζει τον εαυτό του ως ειδήμων σκοπεύει να επηρεάσει, να προβληματίσει, να απογοητεύσει έναν γονιό επειδή γνωρίζει εκ των έσω πράγματα και καταστάσεις, ο οποίος γονιός στη συνέχεια θα αναγκαστεί να απογοητεύσει τον πιτσιρικά του, τότε πράγματι, νοιώθει αμήχανα.Πως να πει κάποιος που ανήκει "στο σύστημα", μην πας το παιδί σου στο τάδε καμπ, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα! Πώς να πει κάποιος που γνωρίζει εκ των έσω πώς γίνονται οι συναλλαγές μάνατζερ - ομάδων, τον λόγο που δεν παίζει το δικό του παιδί, και παίζει του... γείτονα;
Ηταν αρχές του 2004 όταν πρωτοέγραψα τη λέξη "ακαδημίες" ως αθλητική συντάκτρια στα "ΣΠΟΡ του Βορρά", και ήταν το πιο καθαρό κομμάτι του ποδοσφαίρου.
ΗΤΑΝ. Δεν είναι πλέον... Λογικά δεν μπορεί να επιστρέψει στην καθαρότητά του, καθώς το νερό που κύλησε στο μύλο, έγινε ποτάμι διαφθοράς και μας έπνιξε. Συνένοχοι οι πάντες!
ΗΤΑΝ. Δεν είναι πλέον... Λογικά δεν μπορεί να επιστρέψει στην καθαρότητά του, καθώς το νερό που κύλησε στο μύλο, έγινε ποτάμι διαφθοράς και μας έπνιξε. Συνένοχοι οι πάντες!
Συμφωνώ ότι όσο περισσότερο βαθαίνει η κρίση, τόσο μεγαλώνει η παραοικονομία του αθλητισμού και ειδικά του ποδοσφαίρου. Αλλωστε, έτσι συμβαίνει επί δεκαετίες σε κάθε τριτοκοσμική χώρα...
Διαφωνώ όμως με την άποψη πως "Ολο αυτό συμβαίνει και επειδή στην Ελλάδα κυκλοφορούν εκατοντάδες χιλιάδες, για να μη πω εκατομμύρια, γονείς που στηρίζουν πάνω στα παιδιά την αδικαιολόγητη προσδοκία να τους κάνουν εκατομμυριούχους επειδή “το παιδί έχει μεγάλο ταλέντο, θα γίνει παικταράς”.
Ολο αυτό συμβαίνει επειδή δεν υπάρχει αξιοκρατία και καμία επίσημη αξιολόγηση του ταλέντου της χώρας μας. Καμιά θεσμοθετημένη οργάνωση τύπου Γερμανίας, Ισπανίας, Αγγλίας.
Δεν πιστεύω πως άπαντες οι γονείς θέλουν τα αγόρια να γίνουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Οι περισσότεροι γονείς είναι πλέον μορφωμένοι, συνειδητοποιημένοι, και λογικά σκεπτόμενοι. Οι περισσότεροι επίσης πατεράδες έχουν ιδίαν πείρα από τους ερασιτεχνικούς συλλόγους, καθώς όταν ήταν κι εκείνοι παιδιά, όλο και κάποια μπάλα κλώτσησαν στην ομάδα της γειτονιάς τους. Εχουν άποψη, ένστικτο και λογική ακόμη και οι "άμπαλοι".
Δεν πιστεύω πως άπαντες οι γονείς θέλουν τα αγόρια να γίνουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Οι περισσότεροι γονείς είναι πλέον μορφωμένοι, συνειδητοποιημένοι, και λογικά σκεπτόμενοι. Οι περισσότεροι επίσης πατεράδες έχουν ιδίαν πείρα από τους ερασιτεχνικούς συλλόγους, καθώς όταν ήταν κι εκείνοι παιδιά, όλο και κάποια μπάλα κλώτσησαν στην ομάδα της γειτονιάς τους. Εχουν άποψη, ένστικτο και λογική ακόμη και οι "άμπαλοι".
Το να γίνει ένας γονιός "θύμα" αεριτζήδων, φαντάζει δυσκολότερο, από ότι στο πρόσφατο παρελθόν. Πλέον ο πατέρας διεξοδικά ψάχνει πώς θα βοηθήσει το παιδί του πρακτικά και ουσιαστικά, παρά πληρώνει άκριτα.
Τα λαμόγια πάσης φύσεως που πουλούν τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες, δε θα πάψουν να ζουν ανάμεσά μας, αλλά πλέον το έργο τους έγινε δυσκολότερο, καθώς οι ίδιοι δεν συνεννοήθηκαν καλά μεταξύ τους και χάλασαν τη δική τους ελεεινή πιάτσα.
Τα τουρνουά που στήνονται σε διάφορες πόλεις , έχουν να κάνουν με τον αθλητικό τουρισμό και είναι εκτός θέματος.
Αξίζει, επίσης να υπογραμμιστεί πως πράγματι “έρχονται σκάουτερς από μεγάλες ομάδες για να δουν νέα ταλέντα”. Και μάλιστα αξιολογούν κάθε πληροφορία πριν μπουν σε αεροπλάνο για να δουν έναν πιτσιρικά... που βγάζει μάτια στο τάδε χωριό.Δεν είναι λίγα τα Ελληνόπουλα που ταξιδεύουν κάθε χρόνο σε προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες και δοκιμάζουν την τύχη τους, με έξοδα των μεγάλων συλλόγων ή των γραφείων διαμεσολαβητών. Πολλά τα καταφέρνουν, τα περισσότερα δεν αντέχουν καν την πρώτη μέρα της προπόνησης...
Τα λαμόγια πάσης φύσεως που πουλούν τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες, δε θα πάψουν να ζουν ανάμεσά μας, αλλά πλέον το έργο τους έγινε δυσκολότερο, καθώς οι ίδιοι δεν συνεννοήθηκαν καλά μεταξύ τους και χάλασαν τη δική τους ελεεινή πιάτσα.
Τα τουρνουά που στήνονται σε διάφορες πόλεις , έχουν να κάνουν με τον αθλητικό τουρισμό και είναι εκτός θέματος.
Αξίζει, επίσης να υπογραμμιστεί πως πράγματι “έρχονται σκάουτερς από μεγάλες ομάδες για να δουν νέα ταλέντα”. Και μάλιστα αξιολογούν κάθε πληροφορία πριν μπουν σε αεροπλάνο για να δουν έναν πιτσιρικά... που βγάζει μάτια στο τάδε χωριό.Δεν είναι λίγα τα Ελληνόπουλα που ταξιδεύουν κάθε χρόνο σε προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες και δοκιμάζουν την τύχη τους, με έξοδα των μεγάλων συλλόγων ή των γραφείων διαμεσολαβητών. Πολλά τα καταφέρνουν, τα περισσότερα δεν αντέχουν καν την πρώτη μέρα της προπόνησης...
Η πηγή του κακού για όλα τα δεινά του παιδικού ποδοσφαίρου, δεν μπορώ με σιγουριά να ισχυριστώ πως είναι η απουσία ενός"Κέντρου Προστασίας Καταναλωτή της ποδοσφαιρικής αγοράς", η οποία θα λειτουργούσε προς το συμφέρον του παιδιού και του γονιού. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει ένα σχήμα από "αδιάφθορους" θεσμικούς φορείς που θα εφορμά σε ακαδημίες - εκτρώματα και θα κλείνει παράνομους συλλόγους εν ριπή οφθαλμού.
Αφενός γιατί τα περισσότερα γήπεδα που οργανώνονται οι "σχολές" Μη Κερδοσκοπικού χαρακτήρα είναι ακατάλληλα δια ανηλίκους (και παράνομα, βλ. αδειοδοτήσεις γηπέδων**)..., αφετέρου πως να ξεμπλέξεις ένα τόσο μπερδεμένο κουβάρι με διαπλεκόμενα συμφέροντα!
Αφενός γιατί τα περισσότερα γήπεδα που οργανώνονται οι "σχολές" Μη Κερδοσκοπικού χαρακτήρα είναι ακατάλληλα δια ανηλίκους (και παράνομα, βλ. αδειοδοτήσεις γηπέδων**)..., αφετέρου πως να ξεμπλέξεις ένα τόσο μπερδεμένο κουβάρι με διαπλεκόμενα συμφέροντα!
Η "αμαρτωλή" ΕΠΟ από την άλλη, πριν λίγες μόλις μέρες, μέσω ΟΠΑΠ επέτρεψε σε 125 Ακαδημίες (απέκλεισε τις ΠΑΕ) να ονειρεύονται ένα καλύτερο μέλλον.
Επικεφαλής του προπονητικού προγράμματος θα είναι ο Κώστας Τσάνας, ενώ μια πλειάδα συνεργατών θα φροντίσει για την ανάπτυξή τους. Αν αυτές οι 125 "χρυσές ακαδημίες", αξιοποιήσουν την ευκαιρία, θα έχουμε ήδη κάτι καλό στα επόμενα χρόνια.
Σαφώς κι έχει σκεφτεί τόσο η ΕΠΟ, όσο και η ΓΓΑ να χαρτογραφήσει ουσιαστικά και όχι τυπικά αυτή την αγορά και να ξεχωρίσει τους ευσυνείδητους και πιστοποιημένους επαγγελματίες αυτού του χώρου από τους τυχοδιώκτες, τους αεριτζήδες και τους απατεώνες που κυκλοφορούν.
Δυστυχώς για όλους εμάς, κάτι τέτοιο στάθηκε ως τώρα πρακτικά αδύνατο, καθώς η δομή και το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου, δίνει αυτές τις αρμοδιότητες στις Ενώσεις (ΕΠΣ).
Οι οποίες οφείλουν να εγκρίνουν κάθε νέο αίτημα ίδρυσης αθλητικού σωματείου, με αποτέλεσμα τα πράγματα να περιπλέκονται.
Εγινε κακή αρχή, και ανάλογα συνεχίζεται.
Επικεφαλής του προπονητικού προγράμματος θα είναι ο Κώστας Τσάνας, ενώ μια πλειάδα συνεργατών θα φροντίσει για την ανάπτυξή τους. Αν αυτές οι 125 "χρυσές ακαδημίες", αξιοποιήσουν την ευκαιρία, θα έχουμε ήδη κάτι καλό στα επόμενα χρόνια.
Σαφώς κι έχει σκεφτεί τόσο η ΕΠΟ, όσο και η ΓΓΑ να χαρτογραφήσει ουσιαστικά και όχι τυπικά αυτή την αγορά και να ξεχωρίσει τους ευσυνείδητους και πιστοποιημένους επαγγελματίες αυτού του χώρου από τους τυχοδιώκτες, τους αεριτζήδες και τους απατεώνες που κυκλοφορούν.
Δυστυχώς για όλους εμάς, κάτι τέτοιο στάθηκε ως τώρα πρακτικά αδύνατο, καθώς η δομή και το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου, δίνει αυτές τις αρμοδιότητες στις Ενώσεις (ΕΠΣ).
Οι οποίες οφείλουν να εγκρίνουν κάθε νέο αίτημα ίδρυσης αθλητικού σωματείου, με αποτέλεσμα τα πράγματα να περιπλέκονται.
Εγινε κακή αρχή, και ανάλογα συνεχίζεται.
"Και τι προτείνεις", θα αναρωτηθείτε, ειδικά όσοι ανησυχείτε για τον πιτσιρικά σας. Σε μια κανονική χώρα δε θα χρειαζόταν να κάνω καμία πρόταση, διότι η Ομοσπονδία σε συνεργασία με διάφορους φορείς θα είχε φροντίσει για όλα.
Στην Ελλάδα του 2015, θα ζητούσα από τους γονείς να είναι υποψιασμένοι και επιφυλακτικοί σε κάθε "περίεργη" πρόταση που τους γίνεται. Να επιλέγουν ακαδημίες με προπονητές πτυχιούχους - παιδαγωγούς, να ζητούν με επιμονή όλα τα εχέγγυα που θα μπορούσαν να τους καλύψουν, να ψάχνουν καλά όπως θα έκαναν για το Σχολείο του παιδιού τους κι αν δεν τους καλύπτουν όλα αυτά που βρίσκουν, να συνεχίσουν να αναζητούν το καλύτερο.
Αν βρίσκουν παρανομίες να μη διστάζουν να τις καταγγέλλουνεγγράφως σε Συνδέσμους, σε Ενώσεις, στην Αστυνομία, στα ΜΜΕ. Να μην υποκύπτουν σε κανέναν και τίποτα για το καλό όλων των παιδιών. Τέλος, να μάθουν να ρωτούν ανθρώπους που εκτιμούν και κυρίως να ακούν το παιδί τους. Αν αυτό είναι χαρούμενο και ικανοποιημένο, είναι ένα πρώτο δείγμα θετικό...
Αν βρίσκουν παρανομίες να μη διστάζουν να τις καταγγέλλουνεγγράφως σε Συνδέσμους, σε Ενώσεις, στην Αστυνομία, στα ΜΜΕ. Να μην υποκύπτουν σε κανέναν και τίποτα για το καλό όλων των παιδιών. Τέλος, να μάθουν να ρωτούν ανθρώπους που εκτιμούν και κυρίως να ακούν το παιδί τους. Αν αυτό είναι χαρούμενο και ικανοποιημένο, είναι ένα πρώτο δείγμα θετικό...
----------
*"Σύμπλεγμα είναι ένα σύνολο συνειρμών ή παρορμήσεων που συνδέονται ασυνείδητα από το άτομο με ένα συγκεκριμένο θέμα και επηρεάζουν τη συμπεριφορά του.
Ορίζεται ως ένα είδος νεύρωσης, το οποίο αναγκάζει το άτομο σε διαφορετική από τη φυσιολογική συμπεριφορά. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον ψυχολόγο Καρλ Γιουνγκ, μαθητή του Σίγκμουντ Φρόυντ. Χρησιμοποιείται κυρίως από την ψυχολογία βάθους. Στην καθημερινή γλώσσα χρησιμοποιείται και ο ξένος όρος κόμπλεξ"
Ορίζεται ως ένα είδος νεύρωσης, το οποίο αναγκάζει το άτομο σε διαφορετική από τη φυσιολογική συμπεριφορά. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον ψυχολόγο Καρλ Γιουνγκ, μαθητή του Σίγκμουντ Φρόυντ. Χρησιμοποιείται κυρίως από την ψυχολογία βάθους. Στην καθημερινή γλώσσα χρησιμοποιείται και ο ξένος όρος κόμπλεξ"
** Με Κοινή Υπουργική Απόφαση η προθεσμία για τηναδειοδότηση των αθλητικών εγκαταστάσεων θα παραταθεί έως τις 30 Ιουνίου 2015. Η σχετική ΚΥΑ θα συνυπογραφεί από τους Υπουργούς Οικονομικών Ιωάννη Βαρουφάκη, Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης Νικόλαο Βούτση και Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων Αριστείδη Μπαλτά".
Δώρα Ιωακειμίδου
Γραφείο Τύπου Συνδέσμου Προπονητών Ποδοσφαίρου Θεσσαλονίκης
Πρόεδρος Οργανισμού Ανάπτυξης Σχολών Ποδοσφαίρου Ελλάδος (ΟΑΣΠΕ)
Αθλητική Συντάκτρια - Σύμβουλος Ακαδημιών
Γραφείο Τύπου Συνδέσμου Προπονητών Ποδοσφαίρου Θεσσαλονίκης
Πρόεδρος Οργανισμού Ανάπτυξης Σχολών Ποδοσφαίρου Ελλάδος (ΟΑΣΠΕ)
Αθλητική Συντάκτρια - Σύμβουλος Ακαδημιών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου